Mediatrainingen en spreken in het openbaar

Mahatma Gandhi zou ooit gezegd hebben: ‘Doe wat je leuk vindt en je hoef je nooit meer te werken’, dus toen ben ik maar praatjesmaker geworden.

Wie het citaat zoekt met Google, komt er al snel achter dat men in het buitenland denkt dat Confucius degene zou zijn die verantwoordelijk is voor de uitspraak. Zowel Confucius als Gandhi zijn het niet. Wie het wel is, vertel ik later.

Ik ben geworden wat ik altijd al was, een praatjesmaker.

Mag ik je wat vragen? Hoe gaat het met je werk? Ben je erin geslaagd de baan te bemachtigen waar je vroeger van droomde? Piloot, brandweerman en profvoetballer hebben tegenwoordig concurrentie van vlogger, professioneel gamer en model. Net als vroeger zal een groot deel van de jeugd dus op enig moment water bij de wijn moeten doen. Voor types als ik is er dus voorlopig nog werk.

Goed beschouwd, kan ik eigenlijk niet veel. Ik kan niet voetballen. Ik ben waardeloos in het huishouden en ik maak zelden iets af, dus gelukkig hebben we geen gazon. Hoe ouder ik word, des te meer ik ervan overtuigd raak dat ik van geluk mag spreken dat ik er bijtijds achter ben gekomen waar ik goed in ben.

Gelukkig ben ik een praatjesmaker

Ik ben een praatjesmaker, maar niet zomaar een. Als ik een cv zou hebben, dan waren mijn keywords niet praatgraag en vijf-kwartier-in-een-uur, maar versimpelen, houding verklaren, enthousiasmeren en gedragsbeïnvloeding.

Als ik er goed over nadenk, vormen mijn praatjes doorgaans alleen maar een aanzet. Alles wat ik doe, is mensen dingen anders laten bekijken. Dat kun je zelf ook prima, maar blijkbaar werkt het beter als ik je er even bij helpt. Dat is leuk voor jou en geweldig voor mij, want ik weet niets leukers dan mensen helpen door ze te laten realiseren hoe getalenteerd ze zijn. Geen idee of het klopt, maar ik verwacht dat een schilder zich hetzelfde voelt als hij aan een afgebladderd kozijn mag beginnen.

Voor niks gaat de zon op (en ik moet mijn plaats kennen)

Mijn succes kwam niet toen ik toegaf aan mijn roeping. De zaken begonnen te lopen toen ik me realiseerde dat ik alleen maar kan zijn wie niemand anders kan zijn. Niet dat het toen gelijk los ging; het werd pas echt wat toen ik toegaf dat ik nooit iemand anders kan zijn. De enige manier dat ik kan slagen, is door niet verwaand te doen omdat ik toevallig iets kan. Als ik wil dat de mensen me niet uitkotsen, moet ik gewoon gruwelijk mijn best doen.

Wie de verhalen over mensen als Richard Branson (die maar vijf minuten per dag schijnt te werken) idealiseert, kan beter nu stoppen met lezen. Ik wens je alle geluk van de wereld, maar ga alsjeblieft weg en kom hier nooit meer terug.

Succes komt niet vanzelf. Het talent van de meeste mensen voldoet niet om er de top mee te bereiken. Dat is de harde realiteit. Het betekent niet dat je de top niet kan bereiken, maar je wordt geen topper door vijf minuten per dag de mooiboy uit te hangen. Of je nu voor een baas werkt of voor jezelf; je grootste professionele uitdaging is jezelf onmisbaar maken. Wie onmisbaar is, maakt het verschil en kan een goede boterham verdienen.

Ik ben niet onmisbaar, maar ik wil het wel zijn

Ik wil onmisbaar zijn, omdat ik niet wil dat ik eenvoudig te vervangen ben. Dat geeft me niet alleen zekerheid, maar ook voldoening. Seth Godin noemt het creating art. In zijn ogen zijn niet alleen mensen als Jaap van Zweden kunstenaars, maar ook de kok die je zwezerik wèl fatsoenlijk op tafel krijgt en de secretaresse die je laat denken dat je baas je dit jaar alweer niet is vergeten op je verjaardag.

Toen ik net voor mezelf was begonnen, had ik het geluk in een team van doorgewinterde professionals te mogen werken. We waren met een man of twaalf. Allemaal inhuur. Ik was de goedkoopste. Mijn baas kostte precies drie keer zoveel en mijn directe collega was twee keer zo duur. Beide heren waren hun geld dubbel en dwars waard in tegenstelling tot ondergetekende. Ik dacht dat ik het moest compenseren door in mijn vrije tijd mijn gebrek aan ervaring te compenseren. Dat ging zo een paar maanden voort tot mijn baas tijdens een voortgangsgesprek zijn bril op zijn neus zette, me streng aankeek en zei: 

Het gaat zo niet langer Edo!

Ik wist niet hoe ik het had. Al die maanden keihard gewerkt. Zoveel ongefactureerde uren. ‘

Je moet stoppen met al die uren in je vrije tijd. We hebben je in korte tijd zien groeien. Je doet het goed, maar we hebben je hier om je kennis en je creativiteit. Als je zo doorgaat ben je minder waard dan wanneer je hier gewoon uitgerust en ontspannen je ding komt doen.’

Als het bij mij misgaat, dan is het omdat ik dingen doe die ik niet zou moeten doen. Gek genoeg leer ik het nooit. Wat ik gelukkig wel heb mogen leren, is dat je grootste meerwaarde in jezelf schuilt. Je kan daarom beter proberen zo goed mogelijk jezelf te zijn, want daar is niemand anders zo goed in als jij.

Welk doel stel je jezelf?

Reageren onder blogs is niet meer zo hip tegenwoordig, maar toch hoop ik dat je anderen hieronder wilt inspireren door te zeggen welk(e) doel(en) je jezelf stelt.

Bron: https://quoteinvestigator.com/2014/09/02/job-love/